Wystawa Motyw płotu w sztuce polskiej otwarta w symboliczny i istotny dla historii współczesnej Polski dzień – 4 czerwca – zebrała prace aż 21 osób artystycznych (Mateusz Chomicki, Mateusz Dąbrowski, Tomasz Drewicz, Paweł Flieger, Diana Fiedler, Jerzy Hejnowicz, Celina Kanunnikava, Kamila Kobierzyńska, Piotr Kotlicki, Piotr C. Kowalski, Julia Królikowska, Ewa Kulesza, Sławomir Kuszczak, Jakub Malinowski, Adam Nowaczyk, Marlena Promna, Mateusz Piestrak, Kinga Popiela, Arkadiusz Ruchomski, Max Skorwider, Sebastian Trzoska). Motywem przewodnim wydarzenia był płot, potraktowany przez organizatorów wydarzenia (Julia Królikowska i Paweł Flieger) żartobliwie, odnosząc się do żargonu wystaw przekrojowych znanych, chociażby z muzeów narodowych. Osoby tworzące wystawę także potraktowały motyw niejednoznacznie, eksplorując wątki granic, gościnności, relacji międzyludzkich i międzygatunkowych, a także specyfikę sołackiej lokalizacji willi. Nie zabrakło więc prac site-specific, wnikających w tkankę architektury czy integrujących teren działki. Warto nadmienić, iż na Sołaczu, u początków XX w., podczas wykopalisk archeologicznych odkryto pozostałości osady z epoki kamienia. Domowość, pielęgnowanie terenu i własności jest częścią długoletniej historii willowego osiedla, podobnie jak działania mające na celu poszerzanie wiedzy o sąsiedztwie.
Wystawione prace nie tylko zadomowiły się w imponującej przestrzeni Wołyńskiej 9, ale także wydobyły z jej zakamarków nową jakość i potencjał. Na przykład, nieużytkowany przez dekady garaż, przekształcony został przez Kamilę Kobierzyńską w symboliczną jaskinię, opowiadającą historię o domowym ognisku. Praca Potency Gap, operująca językiem malarstwa naskalnego, odnosi się do seksualności, erotyzmu i pożądania. Przełamując konwencję garażu jako męskiego miejsca, artystka wydobywa na powierzchnię kobiecą siłę, odkrywając kanał (prawdopodobnie samochodowy), symbolicznie odnosząc się do pochwy. Kolejnym istotnym kobiecym głosem jest praca Ewy Kuleszy Stycznia. Wykonana z popiołu i cegieł instalacja, umiejscowiona przy progu jednego z pokoi, stanowi jego częściowe, niskie zamurowanie, pozostawiające odbiorcy miejsce na refleksję na temat fizyczności granic i przeszkód, a także możliwości ich rozbiórki.
Wystawione w ogrodzie cztery płótna Piotra C. Kowalskiego, znakujące cztery strony świata, narażone na zmieniające się warunki atmosferyczne, są bezpośrednim nawiązaniem do pracy artysty z lat 1991-94 – W ogrodzie Jarka. Ewoluujący wraz z przyrodą obraz, wyraża zarówno przynależność do danego miejsca, jak i do czasu, stanowiąc ślad zarówno przemijania, jak i trwania.
Płot – swojski, choć często problematyczny, łączący i dzielący, zależny od kontekstu, terytorium i własności – jest granicą o słabszej lub mocniejszej egzystencji, nierzadko umownej i symbolicznej. W kontekście dzisiejszej sytuacji polityczno-społecznej w Polsce, pełnej napięć, polaryzacji i hejtu, wystawa stanowi świadomy, słodko-gorzki komentarz.
Festiwal Poznań Art Week 2023 „Lokalnie” został sfinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury „Interwencje 2023” oraz ze środków Urzędu Miasta Poznania.
